2007

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ Ε.Υ.Κ. ΓΙΑ ΤΟ 12%.


Η άποψη του Ε.Υ.Κ. καταγράφηκε ως εξής:
Πραγματοποιήθηκε σύσκεψη φορέων και κοινοβουλευτικών εκπροσώπων στο Επιμελητήριο Καβάλας με πρωτοβουλία της Διοίκησής του και με σκοπό την επαναλειτουργία της επιδότησης κόστους εργασίας ποσοστού 12% σε επιχειρήσεις του Νομού μας. Η διάταξη αυτή νομοθετήθηκε από την Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το 2002 και έπαυσε η ισχύς της την 31/12/2006. Κάπως αργά οι φορείς ενεργοποιούνται. Όμως το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Ο προβληματισμός που θέτω εγώ ως Πρόεδρος του Ε.Υ.Κ. Ν. Καβάλας (εκπρόσωπος των Εργαζομένων του νομού Καβάλας ), αλλά και ως μέλος της Διοίκησης της Γ.Σ.Ε.Ε.(Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος) είναι άλλος.   Είναι η συμμετοχή των Εργατικών συνδικάτων στη διαμόρφωση ή και την παραγωγή κρατικών πολιτικών που ωφελούν ή βλάπτουν τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και τους ίδιους τους πολίτες, πολύ δε περισσότερο αυτούς που εκπροσωπούμε εμείς, τους εργαζόμενους.
Τα τελευταία χρόνια, ειδικότερα στο Νομό μας διαπιστώνεται συστηματικός εκ των πραγμάτων αποκλεισμός του κορυφαίου Συνδικαλιστικού οργάνου του Νομού ως φορέας εκπροσώπησης συλλογικών συμφερόντων των Εργαζομένων από διαδικασίες διαβούλευσης, προγραμματισμού, σχεδιασμού και ανταλλαγής απόψεων
σε θέματα διαμόρφωσης και παραγωγής πολιτικών( π.χ. μη πρόσκλησή μας στο Αναπτυξιακό Συνέδριο της Νομαρχίας που έγινε πριν δύο χρόνια, μη πρόσκλησή μας σε σύσκεψη άλλων φορέων με ευθύνη της Νομαρχίας και τώρα και του Επιμελητηρίου Καβάλας).
    Αυτή η αντιδημοκρατική τροχιά που ακολουθείται από συγκεκριμένους θεσμούς, προφανώς δεν έχει να κάνει με την πολιτική τοποθέτηση της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Ε.Υ.Κ. μόνο. Οφείλεται κατά την άποψή μου και στις εξής δυο εξελίξεις οι οποίες είναι ευδιάκριτες. Η μια οφείλεται σε μια ιδιογενής «συνέχεια» συντηρητισμού που γνωρίζει η πολιτική ζωή του νομού μας και η άλλη στην παγίωση και επικράτηση προσώπων που βολεύτηκαν χωρίς ποτέ να δέχονται δημιουργική αντιπολίτευση.
    Οι παραπάνω αντιλήψεις μπορεί να νομίζουν ότι «κλείδωσαν» την φυσιογνωμία και την δύναμη των συνδικάτων μακριά από «τα βιλαέτια τους» όμως στην πραγματικότητα κλειδώνουν την αδράνεια και την δημιουργική σκέψη που μπορεί να ωφελήσει  τον τόπο και την κοινωνία του νομού μας.
 

Εκτύπωση