Ιστορική αναδρομή

Ιστορικό του Ε.Υ.Κ. Ν. Καβάλας
Ίδρυση – Σκοπός - ιστορικά ντοκουμέντα από της ιδρύσεως του (χαρακτηρίσθηκε από τη δράση των καπνεργατριών)

Ιδρύθηκε το έτος 1945.
Σκοπός του είναι:

• Η προάσπιση και προώθηση των συμφερόντων των εργαζομένων που εκπροσωπεί, η ανάδειξη των κοινωνικών και λοιπών προβλημάτων που απασχολούν τους εργαζόμενους και η πίεση προς την εκάστοτε Κυβέρνηση, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, Τοπική Αυτοδιοίκηση και κάθε φορέα εξουσίας για την επίλυσή τους.
• Να συντονίζει τους αγώνες των εργαζομένων.
• Να παρεμβαίνει καθημερινά σ’ όλα τα κοινωνικά ζητήματα είτε αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες είτε διαμορφώνοντας πολιτικές που θα βοηθήσουν τους εργαζόμενους που εκπροσωπεί.
• Να συνενώσει τα επαγγελματικά σωματεία των εργατών και υπαλλήλων τα οποία έχουν την έδρα τους στην πόλη της Καβάλας και την περιφέρεια του Νομού Καβάλας για ενιαία και συλλογική μελέτη και προαγωγή των ηθικών, οικονομικών, επαγγελματικών και κοινωνικών συμφερόντων των μελών αυτών.
• Να ενισχύσει την πνευματική και κοινωνική ανύψωση των εργατών και υπαλλήλων της περιφέρειάς του και να υποβοηθήσει την επαγγελματική κατάρτιση και ειδίκευση των μελών των σωματείων της δύναμής του.
• Να μεριμνά για την επέκταση της εργατικής και κοινωνικής νομοθεσίας και να επιβλέπει την εφαρμογή αυτής.
• Να παρακολουθεί και εξετάζει όλα τα τοπικά εργατικά και κοινωνικά ζητήματα και να κατευθύνει ενιαία τους αγώνες των εργατοϋπαλλήλων για επίλυση αυτών.

Μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, η συνεχιζόμενη και άλυτη κρίση στο ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα ανάγκασε τότε την Παγκόσμια Ομοσπονδία να επέμβει και την επέμβαση έκανε προσωπικά ο γενικός γραμματέας Σαγιάν. Με αποτέλεσμα να υπογραφεί το 1945 η γνωστή συμφωνία Σαγιάν, η οποία πρότεινε για τον επιτυχή τερματισμό της κρίσης την αναλογική εκπροσώπηση στις διοικήσεις όλων των συνδικαλιστικών παρατάξεων, από τα πρωτοβάθμια Σωματεία μέχρι και τη ΓΣΕΕ. Για την εφαρμογή της συμφωνίας Σαγιάν τον Αύγουστο του 1945 επισκέφτηκαν την Καβάλα πέντε εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ προκειμένου να διενεργήσουν αρχαιρεσίες σύμφωνα με την απόφαση Σαγιάν. Οι εκλογές αυτές τελείωσαν στο τέλος του 1945 και η Εκτελεστική Επιτροπή του Εργατικού Κέντρου Καβάλας αντιπροσωπευόταν απ’ όλες τις συνδικαλιστικές παρατάξεις. Αμέσως οι νεοεκλεγμένες διοικήσεις όλων των σωματείων προγραμματίζουν αγώνες για τη λύση των προβλημάτων τους όπως δουλειά στους ανέργους, επιδόματα, επαναλειτουργία των ασφαλιστικών οργανισμών ΤΑΚ και ΙΚΑ, κ.λ.π. Τα προβλήματα όμως που απασχολούσαν τους καπνεργάτες ήταν και προβλήματα όλης της πόλης αφού όλη η οικονομία της Καβάλας εξαρτιόταν αποκλειστικά από την επεξεργασία του καπνού. Αρχές Ιουνίου του 1946 κήρυξαν απεργία το Σωματείο των καπνεργατών και για συμπαράσταση όλα τα υπόλοιπα Σωματεία ακόμη και οι επαγγελματίες έκλεισαν τα καταστήματά τους και νεκρώθηκε η πόλη. Η ογκώδης συγκέντρωση των χιλιάδων εργατών μετατράπηκε σε διαδήλωση όπου σκοτώθηκε ένα παιδί από αδέσποτη σφαίρα των δυνάμεων της Χωροφυλακής και αρκετοί εργάτες τραυματίστηκαν. Οι δρόμοι της Καβάλας εκείνη την ημέρα βάφτηκαν με αδελφικό αίμα.
Το 1946 είναι χρόνος δίωξης του συνδικαλιστικού κινήματος σε όλη τη χώρα. Με απαγορευτικές διατάξεις άρχισαν να απαγορεύονται οι συνεδριάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων των Σωματείων. Τα όργανα της Ασφάλειας ακόμη και στρατιώτες είχαν δικαίωμα να μπαίνουν και να βγαίνουν όποτε ήθελαν στα γραφεία του Εργατικού Κέντρου. Μια από κείνες τις μέρες έγινε μια επιδρομή στο Εργατικό Κέντρο Καβάλας από δυνάμεις της Χωροφυλακής οι οποίες συλλαμβάνουν χωρίς αφορμή μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής. Έτσι φτάσαμε στο πρώτο 10ήμερο του 1946 και με διαταγή της μεταδεκεμβριανής κυβέρνησης παύονται όλες οι αιρετές διοικήσεις των Σωματείων, Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών και της ΓΣΕΕ και στις θέσεις αυτών που παύονται διορίζονται άνθρωποι της Ασφάλειας. Στο μαχητικό δε Σωματείο των καπνεργατών διορίζονται οι εχθροί του. Με την προστασία της Ασφάλειας όλοι όσοι διορίστηκαν μπήκαν θριαμβευτικά στο Εργατικό Κέντρο και κατέλαβαν τις θέσεις του Προέδρου του Εργατικού Κέντρου και των άλλων Σωματείων. Ακολούθησαν αγώνες των εργατών για αποκατάσταση των αιρετών διοικήσεων που κατέληξαν σε συλλήψεις. Στη συνέχεια έχουμε τον εμφύλιο πόλεμο με όλες τις τραγικές συνέπειες για τη χώρα μας και την πόλη μας κυρίως όμως για το συνδικαλιστικό κίνημα των καπνεργατών που ήταν ίσως το πιο μαχητικό κίνημα όλης της Ελλάδας και δέχτηκε τα πιο πολλά κτυπήματα. Αμέσως μετά τη λήξη του εμφυλίου η τάξη αυτή, που ποτέ δεν της έλειψε το θάρρος και η αγωνιστικότητα, αναδιοργανωμένη ζήτησε την προκήρυξη εκλογών για την ανάδειξη νέων διοικήσεων για το Σωματείο και την Καπνεργατική Ομοσπονδία. Με αγώνες οι καπνεργάτες κατάφεραν να υπογράψουν οι καπνέμποροι συλλογική σύμβαση που ικανοποιούσε ένα μέρος από τα αιτήματά τους. Όμως δέχονταν συνεχώς πιέσεις και συκοφαντίες από τους καπνέμπορους οι οποίοι τελικά χρησιμοποιούσαν σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες που είχαν πιο φτηνό κόστος δουλειάς. Το 1953 ψηφίζεται νόμος από την βουλή για την άρση της κατοχύρωσης του καπνεργατικού επαγγέλματος και την αποσυμφόρηση των ανδρών από το επάγγελμα όπως και η συγχώνευση του Ταμείου των Καπνεργατών (ΤΑΚ) στο ΙΚΑ. Οι χιλιάδες καπνεργάτες όλης της Ελλάδας αποζημιώνονται με ψίχουλα και πετιούνται στη συνέχεια στους δρόμους χωρίς άλλη κοινωνική πρόνοια. Η πλειοψηφία των καπνεργατών εξακολούθησε να αγωνίζεται για τη ματαίωσή του και χρησιμοποιώντας την παλιά τους πείρα βρίσκονταν καθημερινά σε αγωνιστικό αναβρασμό. Το Εργατικό Κέντρο Καβάλας και η πόλη ολόκληρη εκείνες τις μέρες γνώριζε μια καινούρια περίοδο εργατικών αγώνων. Διαδηλώσεις σε κεντρικούς δρόμου, συλλήψεις, ξυλοδαρμούς, στάσεις δουλειάς μέσα στις καπναποθήκες και απεργίες. Αλλά ο νόμος ήταν γεγονός. Την περίοδο εκείνη δούλευαν 7.894 καπνεργάτες άνδρες και γυναίκες! Από τότε πέρασε πολύς χρόνος. Σήμερα στο άλλοτε μεγαλύτερο κέντρο επεξεργασίας καπνού στα Βαλκάνια, την πόλη μας, δε δουλεύουν παρά μόνο 1.100 εργάτες σ’ όλες τις ειδικότητες πραγματοποιώντας ελάχιστα μεροκάματα, τόσα που δε συμπληρώνουν πολλές φορές ούτε το συντελεστή για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Από τη μέρα που εξοντώθηκε το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα των καπνεργατών η Καβάλα έπαψε να είναι η παλιά εργατούπολη όμως η εργατοϋπαλληλική τάξη μέσω του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Νομού Καβάλας και των Σωματείων που έχει στη δύναμή του συνεχίζει να αγωνίζεται και τιμά πάντα τους παλιούς αγωνιστές και εργάτες.