Ομιλία του Προέδρου του Ε.Υ.Κ. Ν. Καβάλας κ. Τιάκα Παναγιώτη στην απεργία 20/5/2010

 Εργαζόμενες, Εργαζόμενοι,
Συνταξιούχοι, Άνεργοι & Νέοι,
  Είμαστε εδώ σήμερα ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Είμαστε εδώ σήμερα.
  ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ για να υπερασπιστούμε την κοινωνική ασφάλιση ως θεσμό αναδιανομής του εισοδήματός μας.
  Ως θεσμό υπεράσπισης των φτωχών και των ανθρώπων του μόχθου.
  Είμαστε εδώ σήμερα ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ για να υπερασπιστούμε την επιχειρούμενη ανατροπή του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης που επιβάλει σκληρή λιτότητα στους συνταξιούχους και στους μελλοντικούς συνταξιούχους.
  Είμαστε εδώ σήμερα ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ για να ανατρέψουμε την επιχειρούμενη ψήφιση ενός νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό που αποδιαρθρώνει τον χρηματοδοτικό μηχανισμό της κοινωνικής ασφάλισης, που υπονομεύει, ανατρέπει και απαξιώνει τον αναδιανεμητικό του χαρακτήρα, που συρρικνώνει δραματικά τους διαθέσιμους πόρους και αποσύρει το κράτος από την ευθύνη και  την οικονομική υποστήριξή του με βαρύτατο τίμημα για τις νέες γενιές.
  Είμαστε εδώ σήμερα ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ για να θυμίσουμε στους πολιτικούς της  χώρας μας πως οι επιχειρούμενες ανατροπές στο Σ.Κ.Α. μειώνουν την κοινωνική αποτελεσματικότητα χωρίς ταυτόχρονα να εξασφαλίζουν και την οικονομική βιωσιμότητά του.
  Είμαστε εδώ για να φωνάξουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ πως ένας κοινωνικός, οικονομικός και αναπτυξιακός θεσμός όπως το ασφαλιστικό σύστημα αντιμετωπίζεται αποκλειστικά ως οικονομικό πρόβλημα ελλειμμάτων με μοναδική λύση τις δραματικές περικοπές των παροχών.
  Είμαστε εδώ για να τους θυμίσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ πως το πάρτυ επί των αποθεματικών μας που γινόταν επί σειρά ετών δεν το ξεχνάμε. Πως η εισφοροδιαφυγή, η μαύρη εργασία, η ανασφάλιστη εργασία είναι οι κυριότερες πληγές αιμορραγίας του συστήματος οι οποίες μένουν χωρίς αποστολή λογαριασμού ενώ υπάρχει διεύθυνση και στέλνεται πάλι ο λογαριασμός στα μόνιμα θύματα: μισθωτοί, συνταξιούχοι, νέοι.

 Είμαστε εδώ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ και απεργούμε για να φωνάξουμε  πως η εργατιά και η κοινωνία έχουν βυθιστεί στη κατάθλιψη που προκάλεσε το εξοντωτικό πρόγραμμα λιτότητας για να αποφύγουμε δήθεν την πτώχευση.
Είμαστε εδώ για να φωνάξουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ότι
είμαστε οργισμένοι, θυμωμένοι, αλλόφρονες, γιατί καλούμαστε πάλι αδίκως να πληρώσουμε εμείς αντί για άλλους και στο Ασφαλιστικό.
  Είμαστε εδώ για να φωνάξουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ πως περνάμε συνθήκες υπαρξιακής δοκιμασίας ως εργατιά και κοινωνία γιατί συνθλίβεται η ζωή μας, γιατί ευτελίζεται η αξιοπρέπειά μας, γιατί ζούμε συνθήκες σκλαβιάς στην παραγωγική διαδικασία.
  Είμαστε εδώ για να φωνάξουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ πως δεν αντέχουμε άλλο. Γιατί μετά το πακέτο δημοσιονομικής εξυγίανσης, αποπληθωρισμού των μισθών και δημοσιονομικής ισορροπίας  που προηγήθηκε, ΕΡΧΕΤΑΙ να συμπληρωθεί  από την νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση που δίνεται σε δόσεις χημειοθεραπείας – σοκ πριν φτάσει ο θάνατος.
  Το νέο ασφαλιστικό Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες, σε συνδυασμό με την μακροχρόνια ύφεση που εγγυάται η εξυγίανση των τραπεζικών χαρτοφυλακίων και την ανεργία ΑΚΥΡΩΝΟΥΝ κάθε δυνατότητα στο μέσο μισθωτό να καταστρώσει ένα σχέδιο ζωής.
  Το σχέδιο ζωής του το καταστρώνουν οι κυβερνώντες και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και θα είναι το εξής απ’ εδώ και μπρος:
  Πέντε – έξι χρόνια νηπιακής και ανυποψίαστης ζωής, 20 με 25 χρόνια εκπαίδευσης και 40 χρόνια δουλειάς  σε συνθήκες απόλυτης επισφάλειας και ευελιξίας στην αγορά εργασίας. Και μετά, 5-10 χρόνια συντάξιμης ζωής βάσει του καλού σεναρίου ότι το προσδόκιμο ζωής δεν θα πέσει.
  Με βάση αυτό το σενάριο μέσα σε μια δεκαετία, τίποτε δεν αποκλείει, ότι τα ασφαλιστικά ταμεία θα σφύζουν από πόρους και θα τροφοδοτούν με τα αποθεματικά τους, ίσως και πάλι τους επιχειρηματίες με άτοκα δάνεια για να κάνουν δουλειές να δουλέψουν οι άνεργοι να κινηθεί η οικονομία και να βγουν στη σύνταξη οι εργαζόμενοι και το Κράτος να μην ξανακινδυνεύσει να πτωχέψει.
  Και τι θα γίνει μετά συνάδελφοι, συναδέλφισσες, ποιος θα μας επιστρέψει αυτά τα χρόνια ζωής  που μας «έκλεψαν»; Ο κ. Λομβέρδος ή οι διάδοχοί του; Ή μήπως θα μειωθεί το όριο ηλικίας σε αντιστοιχία με ένα πιθανότατα μειωμένο προσδόκιμο επιβίωσης;
  Αλήθεια συνάδελφοι, συναδέλφισσες, άνεργοι , νέοι. Αυτή η πρόβλεψη της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης που συνδέει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής είναι μια μεγάλη ανακάλυψη.
  Συνδέει ασφαλώς την πεποίθηση ότι ο μέσος όρος ζωής των ανθρώπων αυξάνεται γραμμικά, δεν έχει παλινδρομήσεις και δεν επηρεάζεται από κοινωνικές ή οικονομικές συνθήκες ζωής.
  Αυτό ίσως ήταν πιθανόν αν το επίπεδο ευημερίας και οι συνθήκες ζωής μας βελτιωνόταν. Αν το Κράτος φρόντιζε οι υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας να βελτιωθούν. Αν ο παραγωγικός μας βίος βελτιωνόταν. Αν οι συνθήκες ασφάλειάς μας βελτιωνόταν. Μα επιτέλους  δεν βλέπουν ότι ζούμε εμείς οι εργαζόμενοι σε συνθήκες Μεσαίωνα; Δεν βλέπουν την σκλαβιά μας; Την εισφοροδιαφυγή, την παραοικονομία, την διαφθορά, την αναξιοκρατία; Δεν βλέπουν ότι η εργασία μας είναι καταναγκασμός, σχέση εμπορευματικής και άθλιας εκμετάλλευσης;
  Κύριοι της Κυβέρνησης σας μεταφέρουμε εδώ  από την πόλη της Καβάλας  και απ’ όλους τους εργαζόμενους του Νομού μας  ότι για μας η ζωή είναι πολύ μικρή για να την εμπιστευθούμε στις μεταρρυθμίσεις σας. Γι’ αυτό αντιδρούμε. Θα αντιδρούμε μέχρι να αλλάξουμε αυτές τις πολιτικές. Μέχρι να πληρώσουν οι υπεύθυνοι τα προβλήματα που μας δημιούργησαν.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Συνταξιούχοι, Άνεργοι, Νέοι  & Νέες,
  Ζητάμε να πληρώσουν οι φταίχτες. Μόνο που όλοι οι φταίχτες δεν είναι το ίδιο υπεύθυνοι. Ο  μικρομεσαίος επιχειρηματίας που εισφοροδιαφεύγει φταίει, αλλά δεν είναι το ίδιο υπεύθυνος με τον πολιτικό που εξελέγη για να  μην αφήσει το μικρό επιχειρηματία να φοροδιαφεύγει.
  Ο επιχειρηματίας που απομυζά τις κρατικές επιχορηγήσεις χωρίς να δίνει σε κανέναν  λογαριασμό είναι λαμόγιο, αλλά δεν είναι το ίδιο υπεύθυνος με τον πολιτικό που έχει αναλάβει να προστατεύει την πολιτεία από τα λαμόγια.
  Προσφάτως οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες και πολιτικοί μαλώνουν, σκοτώνονται. Είναι οι ίδιοι πρωταγωνιστές που τόσα χρόνια αγκαλιάζονται, πίνουν και γλεντούν με τα χρήματα του ελληνικού λαού. Προφανώς αμφότεροι αγνοούν πως για την ύπαρξη της διαφθοράς  χρειάζονται δυο και ότι τα ελλείμματα  και τα χρέη που παράγει το δημόσιο δημιουργούν πλούτο και για τους πολιτικούς και για τους επιχειρηματίες  και για τους Τραπεζίτες.
  Τα παραδείγματα όπου οι πολιτικοί έχουν γίνει «υπηρέτες» των επιχειρηματιών διαγράφοντας χρέη από εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία και συντάσσοντας ευνοϊκές τροπολογίες και υπογράφοντας χαριστικές συμβάσεις είναι πολλά. Ακόμη και  σήμερα κοιτάξτε πως μόνο  γι’ αυτούς νοιάζονται και τρέχουν στα υπουργεία για να μην κοπεί το 12% της επιχορήγησης  του κόστους εργασίας και για να μπορούν να απολύουν όσους και όποτε θέλουν.
  Σήμερα ΟΛΟΙ  αυτοί οι πονηροί  κυνηγάνε τους φταίχτες για να γλιτώσουν αυτοί που είναι υπεύθυνοι.
  Θέλουν εξιλαστήρια θύματα και βρίσκουν τους δημοσίους υπαλλήλους.
  Έχουν συνδέσει την έννοια του Δ.Υ. στη χώρα μας με την αδιαφορία, την χαλαρότητα, τη νωθρότητα, την ανευθυνότητα, την αναποτελεσματικότητα και ενίοτε την διαφθορά συλλήβδην.
  Έχουν διαμορφώσει  ένα δημοσιοϋπαλληλικό στερεότυπο επικίνδυνο, ίσως γενικευμένο για μια στρατιά μισθωτών που έχουν ένα σωρό προνόμια τα οποία δεν δικαιολογούν την απόδοσή τους.
  Έτσι τον τελευταίο καιρό ο δ.υ. βρίσκεται αντιμέτωπος με την αντίληψη ότι δικαίως υφίσταται τις περικοπές κεκτημένων.
 Πρόκειται για οργανωμένη επιχείρηση αποπροσανατολισμού των πολιτών. Γιατί ο λόγος που οδηγήθηκε η δημοσιονομική κρίση της χώρας σε ακραίο σημείο δεν είναι ότι κάποιοι Δ.Υ. είναι επιλήσμονες του καθήκοντος , ούτε ότι κάποιοι έφαγαν με παράνομους τρόπους. Συνέβη κι αυτό ασφαλώς, αλλά τα ποσά που δαπανήθηκαν για τον πλουτισμό των ημετέρων ήταν ελάχιστα μπροστά σ’ αυτά που στερήθηκε το Δημόσιο από τις επίσημες, νόμιμες θεσμοθετημένες  φοροαπαλλαγές και διευκολύνσεις του μεγάλου Κεφαλαίου και τόσων φοροφυγάδων.
  Μ’ αυτή την έννοια, οι σημερινοί «ένοχοι» δεν είναι άλλοι από τους Κυβερνώντες  και πολιτικούς.
  Ο μεγάλος ασθενής είναι το πολιτικό σύστημα που θέριεψε την ρουσφετολογία και ατιμωρησία για να μαζεύει ψήφους. Αυτό ήταν το μοναδικό μέλημά του.
  Αρκετά λοιπόν με τις γενικεύσεις, τα στρογγυλέματα, τα άλλοθι και τον αποδομητικό λόγο και τον ξεδιάντροπο λαϊκισμό. Είναι ώρα ανάληψης ευθυνών, προτεραιοτήτων και όχι υπεκφυγής. Είναι ώρα πράξεων. Χρειάζεται η χώρα σοβαρούς πολιτικούς που θα μπορεί ο λαός να ακουμπήσει. Χρειάζεται παραγωγή νέου πλούτου και δίκαιη διανομή του.
  Χρειάζεται να αναγκασθεί η χρηματο-οικονομική ελίτ να αλλάξει την προδιάθεσή της υπέρ των αγορών και των τραπεζών.
  Η απάντηση για όλα αυτά συνάδελφοι και συναδέλφισσες είναι να ακουστεί η φωνή των εργαζομένων στη χώρα μας και σ’ όλη την Ε.Ε. Κι αυτό θα γίνει με τους Αγώνες  μας και τις διεκδικήσεις μας. Θα πρέπει με τους Αγώνες μας να αναδείξουμε ότι το κέντρο βάρους των αναγκαίων για την έξοδο από την κρίση είναι η πραγματική οικονομία, είναι οι θέσεις εργασίας, η ανάπτυξη, ο συντονισμός των φορολογικών και κοινωνικών πολιτικών για την αναδιανομή του εισοδήματος, είναι η τόνωση της ζήτησης και όχι η δημοσιονομική και εισοδηματική πειθαρχία.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Συνταξιούχοι, Νέοι, Άνεργοι,
  Η Πατρίδα μας, διανύει μια από τις πιο κρίσιμες περιόδους της, με την εξαγγελία των νέων οικονομικών μέτρων που πάρθηκαν για την έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση, καλεί τους πολίτες να αλλάξουν την καθημερινότητά τους. Ο λαός, με τη μείωση του εισοδήματός του, έρχεται αντιμέτωπος με μια δυσμενή κατάσταση την οποία δεν επέλεξε, για την οποία δεν ευθύνεται και στην οποία δεν μπορεί να ανταπεξέλθει.
 Τη στιγμή αυτή, καλούμαστε όλοι, να δράσουμε ατομικά και συλλογικά για να μπορέσουμε να βάλουμε τέλος στο αδιέξοδο αυτό. Ο μέσος Έλληνας, μας καλεί, με συμμετοχή και παρέμβαση, να διαμορφώσουμε ένα καλύτερο μέλλον, ένα πιο προσιτό παρόν. Το βιοτικό επίπεδο κάθε Εργαζόμενου, που εμείς εκπροσωπούμε , δεν μπορεί και δεν πρέπει να κατακερματιστεί από τους νόμους της αγοράς, που στόχο έχουν τη διασφάλιση των κερδών τους.
  Σε μια τέτοια στιγμή ιστορικής σημασίας για τον τόπο η Κυβέρνηση βάζει άγριο χαράτσι σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά δικαιώματα και κατεδαφίζει την κοινωνική ασφάλιση. ΕΧΟΥΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΟΛΟΙ ΜΑΣ.
  ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ να προστατεύσουμε τα δικαιώματά μας.
  Πρέπει ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να απαιτήσουμε.
  ΟΧΙ στην κατεδάφιση του Ασφαλιστικού.
  ΟΧΙ στην κατάργηση του δημοσίου, καθολικού και κοινωνικού του χαρακτήρα.

• Να αποδοθούν όλα τα χρέη και οι θεσμοθετημένες οφειλές
• Να μπει τέλος στη μαύρη εργασία
• Τριμερής χρηματοδότηση και εγγύηση του Κράτους.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Συνταξιούχοι, Άνεργοι, Νέοι,
  Τα κυριότερα ζητήματα που ανοίγονται με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο για το νέο ασφαλιστικό μας είναι:
1. Η εισαγωγή στο σύστημα τριών πυλώνων και η μετάλλαξη της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης σε ατομική – ιδιωτική.
2. Το ξεκίνημα για τη σταδιακή αποχώρηση του κράτους από την κοινωνική ασφάλιση.
3. Η μείωση των συντάξεων μέσω της μείωσης των ποσοστών αναπλήρωσης.
4. Η μείωση των συντάξεων μέσω του υπολογισμού των συντάξιμων αποδοχών με βάση το σύνολο των εισφορών όλου του ασφαλιστικού βίου.
5. Η περαιτέρω μείωση μέσω της θεσμοθέτησης ενός νέου ΛΑΦΚΑ.
6. Η αύξηση  των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
7. Η μείωση των κατωτέρων ορίων συνταξιοδότησης στα 15 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη.
8. Η κατά 6% ετησίως μείωση των πρόωρων συντάξεων.
9. Η παραπομπή στην εθνική αναλογιστική αρχή και σε υπουργικές αποφάσεις των παροχών της επικουρικής ασφάλισης.
10.Η θεσμοθέτηση κινήτρων παραμονής στην εργασία ακόμη και πέραν του 65ου έτους.
11.Η παραπομπή σε υπουργική απόφαση της αναθεώρησης της λίστας των ΒΑΕ και ο αποχαρακτηρισμός δεκάδων επαγγελμάτων.
12.Η συσχέτιση των ορίων ηλικίας με το προσδόκιμο ζωής.

Οι παραπάνω διατάξεις είναι για όλους μας αφαιρετικές,
αναστατώνουν την ζωή μας, μικραίνουν την ζωή μας, οργίζουν τους νέους και όλους εμάς γιατί μας καλούν να ξαναπληρώσουμε τη νύφη εμείς.
  Λέμε ΟΧΙ στο νέο Ασφαλιστικό.
  Λέμε ΟΧΙ στην αδικία.
  Λέμε πως θα είμαστε στους δρόμους συνέχεια για να ανατρέψουμε αυτό το Νομοσχέδιο.
  Σήμερα είναι μόνο η αρχή.

Σας ευχαριστώ.